къэлъэфын

(къелъэф) перех. гл. приволочь кого-что-л. (сюда)

/ ЩIым телъ, еIусэ зыгуэр къеIэурэ къэгъэIпхъуэн, къэгъэсын.

* Нанэ, нанэ, мы ди джэдум къилъэфа блэжьым еплъыт! Къ. З. Ашэбокъуэ къамылым хэлъадэри бланэ, щыхь къиукIри къилъэфащ. фольк.

2. переносное притащить, привести насильно кого-л.

/ Зыгуэр фIэмыфIу, залымыгъэкIэ къэшэн.

* - Сэ хъаным и пхъум сыткIэ сыхуэфащэ, жыфIэр сыт емыкIу! - жиIэу зригъанэу, тхьэусыхэурэ къалъэфащ Наурызыр. КI. Т. , Акъ. З.

Къэзылъэфри зылъэфыжри пщIэркъым полная неразбериха (букв. не поймешь, кто тащит и кто уносит).